عصمت باقرپور بابلی، که با نام هنری دلکش شناخته می‌شود، در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۰۳ در شهر بابل به دنیا آمد. دراین نوشته وب سایت 303 بیوگرافی همراه ما بمانید.
بیوگرافی دلکش
عصمت باقرپور بابلی، که با نام هنری دلکش شناخته می‌شود، در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۰۳ در شهر بابل به دنیا آمد.
او از خوانندگان برجسته و مشهور موسیقی سنتی ایران در دوران قدیم بود که آثار زیادی از خود بر جای گذاشته است، شامل آوازها و تصنیف‌های خاطره‌انگیز. دلکش سرانجام در غروب روز ۱۱ شهریور ۱۳۸۳ در تهران درگذشت.
دلکش کیست
نام کامل : عصمت باقرپور بابلی
متولد : ۳ اسفند ۱۳۰۳
محل تولد : بابل
زندگینامه دلکش
بیوگرافی خوانندگان قدیمی ایرانی عصمت باقرپور بابلی، با نام هنری دلکش، در تاریخ ۳ اسفند ۱۳۰۳ در بابل متولد شد. او یکی از خوانندگان برجسته موسیقی سنتی، فولکلور و پاپ ایران است.
دلکش زندگینامه
دلکش به دلیل توانایی‌های بی‌نظیر و صدای خاصش، لقب‌هایی مانند زن حنجره طلایی، بانوی آواز ایران و آتش کاروان هنر را کسب کرده است.
دلکش چه کسی هست
او در دو زبان فارسی و مازندرانی ترانه می‌سرود و علاوه بر خوانندگی، فعالیت‌های ترانه‌سرایی هم انجام داده است، که در این زمینه تخلص نیلوفر را به کار برده است. از جمله ترانه‌هایی که خودش نوشته و اجرا کرده، ترانه معروف «ساز شکسته» است.
عکس دلکش
عکس دلکش برای کامپیوتر
عکس دلکش برای موبایل
عکس های دلکش
عکس جذاب دلکش
والپیپر دلکش
عکس دلکش 2025
دلکش و همسرش
دلکش دو بار ازدواج کرد. بار اول با شاپور یاسمی و بار دوم با داریوش فزونمایه. او از این ازدواج دوم، صاحب پسری به نام «سهیل» شد که نقش مهمی در زندگی‌اش داشت و همواره او را همراهی می‌کرد.
دلکش بیوگرافی
دلکش، با نام اصلی عصمت باقرپور، در محله چاله‌زمین در شهر بابل متولد شد. او در دوران کودکی نشان داد که استعداد خاصی در خوانندگی دارد و در گردهمایی‌های محله، آواز می‌خواند و دیگر بچه‌ها او را همراهی می‌کردند.
دلکش تحصیلات
او به مدرسه نرفت و در دوازده‌سالگی، پدرش را از دست داد. مادرش، که علاوه بر عصمت، شش دختر و سه پسر دیگر داشت، او را به نزد یکی از دخترانش که در تهران زندگی می‌کرد، فرستاد تا هم سواد بیاموزد و هم کمی از بار مالی خانواده کاسته شود.
دلکش خواننده
عصمت از خواهرش، مولود، خواست که او را در مدرسه ثبت‌نام کند. مولود هم او را در دبستانی در خیابان ناصرخسرو ثبت کرد.
در سن ۱۲ سالگی، عصمت شروع به تحصیل در مدرسه کرد، هرچند همکلاسی‌هایش او را مورد تمسخر قرار می‌دادند، اما او بدون توجه به نظرات دیگران تا پنجم دبستان ادامه داد و در سن ۱۷ سالگی این مقطع را به پایان رساند.
در آن زمان، مدارس در مقطع پنجم و ششم دبستان، هفته‌ای یک ساعت آموزش موسیقی و سرودهای میهنی داشتند.
در یکی از این کلاس‌ها، معلمی به نام ظهیرالدینی، ویولنیست، به صدای رسای عصمت پی برد و تحسین‌اش کرد و از او پرسید که آیا تمایل دارد در رادیو بخواند یا نه.
دلکش خواننده قدیمی
عصمت، با وجود اینکه رادیو در آن زمان تازه تاسیس شده بود و او اطلاعی از آن نداشت، این پیشنهاد را پذیرفت و با استادش در اداره موسیقی در میدان بهارستان حضور یافت.
در آنجا، هیئت رئیسه شامل روح‌الله خالقی، علینقی وزیری و حشمت سنجری بودند. روح‌الله خالقی پس از شنیدن صدای او، او را ثبت نام کرد و از استاد عبدالعلی وزیری خواست تا آواز را به او آموزش دهد.
پس از حدود پنج یا شش ماه، عصمت توانست دستگاه‌های مختلف موسیقی ایرانی مانند سه گاه، درآمد، زابل، مویه، مخالف و دیگر گوشه‌ها را یاد بگیرد. در طول چند سال، او در زمینه‌های مختلف آواز و دستگاه‌های موسیقی آموزش دید و مهارت کسب کرد.
دلکش خوانندگی
پس از آموزش نزد عبدالعلی وزیری، عصمت آماده شد تا در رادیو فعالیت کند. در آن زمان، خوانندگانی چون قمرالملوک وزیری، روح‌انگیز و ملوک ضرابی در رادیو فعال بودند و طرفداران زیادی داشتند.
دلکش و عزت روح‌بخش
عزت روح‌بخش هم چند سالی بود که شروع به آوازخوانی در رادیو کرده و محبوبیت زیادی کسب کرده بود.
دلکش اولین اجرا
اولین اجرای دلکش در سال ۱۳۲۳ بود و با پخش صدای او از فرستنده «بی‌سیم پهلوی» در چهارراه سیدخندان تهران، توجه همگان را جلب کرد.
در آن زمان، نبود آهنگسازان و تصنیف‌های مخصوص، باعث شد بیشتر آوازهای او شامل ترانه‌های محلی و فولکلور باشد که مورد استقبال فراوان قرار گرفتند.
هر هفته که او در رادیو اجرا داشت، جمعیت زیادی مقابل ساختمان رادیو جمع می‌شدند تا او را از نزدیک ببینند و با صدای او آشنا شوند.
دلکش لقب
روح‌الله خالقی، در شروع فعالیت هنری، نام «دلکش» را برای عصمت انتخاب کرد. این نام از گوشه‌ای در دستگاه ماهور است و به معنای «دل‌انگیز» است.
دلکش صدا
بر اساس نظر یک پژوهشگر و کارشناس موسیقی، رضا مجرد، دلکش تنها خواننده‌ای بود که صدای چپ‌کوک زنانه داشت و در عین حال در خوانندگی «راست‌کوک» هم تبحر داشت.
صدای او، از قدرت و گستردگی بالایی برخوردار بود و به گفته استادان موسیقی، صدای او «سینه‌ای» بود.
بهترین محدوده صوتی دلکش در آلتو قرار داشت، اما او در محدوده‌های تنور، سوپرانو و متزو سوپرانو نیز مهارت داشت.
او از سلفژ چیزی نمی‌دانست و در پاسخ به اینکه با نیاموختن سلفژ، نمی‌ترسد اشتباه کند، گفته بود که اشتباه برای افراد تحصیل‌کرده است و افراد بی‌سواد و کم‌ادعا، به خاطر مسئولیت‌پذیری‌شان، معمولاً کمتر اشتباه می‌کنند.
دلکش آهنگ ها
در طول زندگی هنری‌اش، دلکش بیش از ۲۰۰ ترانه و تصنیف اجرا کرد. برخی از مهم‌ترین آثار او شامل ترانه‌هایی مانند «یاد کودکی»، «قسمت من»، «جدایی»، «روزگار گذشته»، «بازگشته»، «سفر کرده»، «تنهای تنها مانده‌ام»، «می‌گذرم»، «پشیمان شدم»، «بس کن».
«به پاس محبت»، «آشفته حالی»، «بگو که هستی بگو»، «اشک سپهر»، «جانی دنیا گذرد»، «هستی سوز»، «بر تربت حافظ»، «آمد با دلجویی»، «یاد من کن»، «آتش کاروان»، «آشفته»، «پربسته»، «گردباد»، «موج»، «بهانه تو»، «نوای دل»، «آه بی‌اثر»، «دنيا من».
«خاکستر من»، «بنده عشق»، «سایه»، «جام طلا»، «آمد نوبهار»، «سعی باطل»، «ناامید»، «رفتی»، «قصه بی‌حال»، «داغ لاله»، «اشک و آه»، «قهر عاشق»، «ناله دل»، «دل غافل»، «آشفته»، «به کنارم بنشین»، «برای تو»، «افسانه»، «سرباز وطن»، «غم رسوایی».
«خدا کند عاشق شوم»، «رقص گیسو»، «تنهایی»، «رویای شیرین»، «بدرقه»، «مهمانت کنم» و بسیاری دیگر است.
طی شصت سال فعالیت هنری، دلکش بیش از ۲۰۰ اثر صوتی و تصویری اجرا کرده است.
دلکش خواننده ها
بیشتر سروده‌های دلکش توسط ترانه‌سرایان برجسته‌ای چون رحیم معینی کرمانشاهی، اسماعیل نواب صفا، بیژن ترقی، ناصر شریفی، پرویز خطیبی، رضا جلیلی، کریم فکور، رهی معیری و حسین مسرور سروده شده است.
دلکش آهنگسازان
در بخش آهنگسازی، همکاری با هنرمندانی مانند علی تجویدی، مهدی خالدی، پرویز یاحقی، مجید وفادار، جواد لشکری، حبیب‌الله بدیعی، انوشیروان روحانی و همایون خرم، از نقاط برجسته فعالیت‌های او بوده است.
دلکش سینما
تا سن ۱۲ سالگی، دلکش در بابل سینما را ندیده بود.
در اواخر دهه‌ی ۲۰، زمانی که او در اوج شهرت موسیقی ایرانی قرار داشت، اسماعیل کوشان، فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده، استعداد خاص او را در حوزه سینما شناسایی کرد و او را تشویق به ورود به این عرصه نمود.
دلکش فیلم ها
نخستین فیلم دلکش «شرمسار» بود که در سال ۱۳۲۹ ساخته شد و در آن نقش مریم را بازی کرد. پس از آن، در فیلم‌هایی مانند «مادر» (۱۳۳۱) در نقش ربابه، «افسونگر» (۱۳۳۲) در نقش فروغ، «دسیسه» (۱۳۳۳)، «ظالم بلا» (۱۳۳۶)
در نقش فاطی، «عروس فراری» (۱۳۳۷)، «شانس و عشق و تصادف» (۱۳۳۸)، «فردا روشن است» (۱۳۳۹)، «شیرفروش» (۱۳۳۹)، «شمسی پهلوان» (۱۳۴۵)، «قمار زندگی» (۱۳۵۱) و «خانه خراب» (۱۳۵۴) بازی کرد.
دلکش بازیگری
در مجموع، دلکش در طول فعالیت‌های سینمایی‌اش، نقش‌های متنوعی را ایفا کرده و در کنار فعالیت‌های موسیقی، حضوری تاثیرگذار در سینمای ایران داشت.
دلکش پس از انقلاب
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و ممنوعیت فعالیت برای زنان در عرصه موسیقی، دلکش از خوانندگی کناره‌گیری کرد و در تهران با تنها پسرش، «سهیل فزونمایه»، زندگی کرد.
در یکی از خاطراتش، از گذراندن روزهای سخت و فشرده در دوران پس از انقلاب صحبت کرده است؛ از جمله روزی که سوار تاکسی شد و راننده، نوار ترانه‌های او را پخش می‌کرد و او از دیدن آن، احساس خاصی داشت.
در این خاطره، او نقل می‌کند که راننده تاکسی، که تصور می‌کرد این ترانه‌ها، ترانه‌های دلکش است، پس از شنیدن صدای او، بسیار تحت تاثیر قرار گرفت و تا پایان سفر، او را نمی‌خواست پیاده کند و در نهایت، او خودش ترانه‌ای را برای راننده خواند.
این نوع گذشت و محبت، برای دلکش بسیار ارزشمند بود و نشان‌دهنده احترام و ارادت مردم به آثار هنری‌اش است.
دلکش و علیرضا افتخاری
در سال ۱۳۷۷، علیرضا افتخاری، بدون کسب اجازه، آواز «آشفته حالی» دلکش را بازخوانی کرد و این موضوع، دلکش را بسیار دلخور کرد. بنا بر گفتهٔ «سهیل فزونمایه»، تنها پسر دلکش، تلاش‌های زیادی از سوی افتخاری برای رفع این دلخوری انجام شد، اما بی‌نتیجه ماند.
دلکش، تا آخرین روزهای زندگی‌اش، از کسانی که آثارش را به درستی اجرا نمی‌کردند، ناراحت بود و معتقد بود که اجرای نادرست، ارزش کار او را پایین می‌آورد.
او در عین حال، می‌گفت که خودش، با اینکه فرد کم‌سواد است، هرگز تصنیف‌هایش را نادرست نخوانده است و این اعتقاد راسخ داشت.
دلکش کنسرت ها
سیمای بینا، یکی از هنرمندان معاصر، در آخرین کنسرت‌های دلکش در ایالات متحده و اروپا، حضور داشت و دسته‌گلی به او هدیه داد.
دلکش، با وجود ناتوانی جسمی و آمدن با عصا روی صحنه، همچنان صدای بسیار خوبی داشت و هرچند صدایش در این دوره بم‌تر از زمان جوانی بود، اما دقت و صحت اجرای او، تحسین‌برانگیز بود.
دلکش مرگ
دلکش پس از مدتی بیماری کلیوی، در ۱۱ شهریور ۱۳۸۳ در بیمارستان ایران مهر تهران درگذشت. جنازه‌اش پس از چهار روز در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
مرگ دلکش
در ابتدا، رئیس مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پیشنهاد داد که پیکر او در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شود، اما همسر سابقش، داریوش فزونمایه، با این تصمیم مخالفت کرد.
دلکش درگذشت
در نهایت، یاد و خاطره دلکش همچنان در دل دوستداران موسیقی زنده است و آثارش، نمونه‌ای بی‌نظیر از هنر و احساس در موسیقی ایرانی باقی مانده است.
🔰مقالات پیشنهادی🔰
😍😍